هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجیگر عزت نفس در رابطه بین عملکرد خانواده با نشانه‌های اختلال خوردن در نوجوانان در دوران قرنطینه خانگی ناشی از ویروس کرونا انجام شد. روش: روش پژوهش، توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان 13 تا 18 ساله شهر تهران در سال تحصیلی 99-98 بود که از بین آنها 384 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیر‌ها از پرسشنامه عملکرد خانواده (Faces-III) اولسون (1986)، مقیاس تشخیصی اختلال خوردن (EDDS) استایس و همکاران (2000) و مقیاس عزت نفس (RSE) روزنبرگ (1965) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل میانجی و با استفاده از نرم‌افزار AMOS تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج تحلیل میانجی نشان داد که اثر مستقیم عملکرد خانواده برنشانه‌های اختلال خوردن (317/0-=β؛ 01/0>p) معنادار بود. اثر غیرمستقیم عملکرد خانواده بر نشانه‌های اختلال خوردن از طریق عزت ‌نفس نیز معنادار بود (056/0-= β؛ 05/0>p). بنابراین عزت‌نفس در رابطه بین عملکرد خانواده و اختلال خوردن، نقش میانجیگر جزیی را ایفا نمود. نتیجه گیری: پژوهش حاضر شواهدی را در راستای اهمیت فضای روان‌شناختی خانواده در دوران قرنطینه ناشی از کرونا، در بروز و تشدید نشانه‌های اختلال خوردن در نوجوانان ارائه کرده است. این نتایج می‌تواند بستری برای طراحی برنامه‌های نوین درمان در سطوح مختلف (پیشگیری از بروز نشانه‌ها تا کاهش عوارض جسمانی و روانی) اختلال خوردن را فراهم آورد.

http://www.aftj.ir/article_144843.html